Sa simula’y tayong dalawa, parang mga bituin
Nagniningning sa langit, walang makakatingin
Ngunit habang lumilipas, tila ako’y nagbago
Ang mga salita ko’y naging tulad ng bagyo
Akala ko noon ako’y tama, ikaw ang mali
Ngayon ay nakita ko na ang sarili kong salapi
Dalawang bituin, sabay tayong nawala
Ako pala ang ulap na bumalot sa’yo ng dusa
Dalawang bituin, nagniningning ngunit lumuha
Ako pala ang dahilan, kaya’t tayo’y nagkadurusa
Hinahanap kita sa dilim, ngunit wala ka na
Mga alaala natin, hindi ko mapakawalan pa
Bawat galit at sigaw ko, akala ko’y may dahilan
Ngunit ngayon, ang sakit, ako pala ang sugatan
Pilit kong ibinubunton sa’yo ang lahat ng sumbat
Ngayon ko lang nakita, ako pala ang may salamat
Dalawang bituin, nagniningning ngunit lumuha
Ako pala ang dahilan, kaya’t tayo’y nagkadurusa
Dalawang bituin, sabay tayong nawala
Ako pala ang ulap na bumalot sa’yo ng dusa
Dalawang bituin, nagniningning ngunit lumuha
Ako pala ang dahilan, kaya’t tayo’y nagkadurusa
Ngayon ko lang napansin, ako’y naging sanhi ng sakit
Ang pagmamahal ko’y naging lason, unti-unting naglaho’t nagdikit
Patawad sa lahat ng mga sugat na dulot ko
Dalawang bituin na ngayo’y magkalayo
Dalawang bituin, ngayo’y magkalayo
Ako’y humihingi ng tawad, ngunit huli na ba ito?
Dalawang bituin, sabay tayong nawala
Ako pala ang ulap na bumalot sa’yo ng dusa
Dalawang bituin, nagniningning ngunit lumuha
Ako pala ang dahilan, kaya’t tayo’y nagkadurusa
Dalawang bituin, ngayo’y magkalayo
Ako’y humihingi ng tawad, ngunit huli na ba ito?