Zar zor tanıyorsun beni
Yolda yüzüme bakmadan geçiyorsun
Bu nasıl vicdan?
Adım geçince dağıtıyorsun konuyu
Konuyu baştan kapıyormuşun
Tanrım bu nasıl insan?
Tanrım bu nasıl insan?
İstemezsen söyle zaten
Her halinden anlarım ben
Bu şehirden sen gidersen
Bin şehirlik yanarım ben
Zaten yüzünden belli
Sende hiç niyet yok ki
Haykırsan içindekini
Rahatlardın belki
Bazen tam sonunda sen
Geri dönmeyi istersin
İkimiz için çok geç
Olur gibi sanki
Her gün karşıma çıkmasan
Yörüngen bana sapmış gibi
Bu neyin çekim kuvveti?
Bu neyin mukavemeti?
Aslı astarına benzeyen
İçi dışı bir sanki saten
Sözüne itimat edilen
Güvenilen biriydin sen
Tanrım bu nasıl isyan?