Σπλάχνο μου και ντουφέκι μου
Και μόνο γεννοβόλι
Καταραμένος ο φονιάς
Σού 'κοψε τη ζωή με μιας
Δίχως να ρίξει βόλι
Μπήγω τα νύχια μου βαθειά
Καρφιά στα μάγουλα μου
Να τρέξει το αίμα να λουστούν
Τα στήθια που σε βύζαιναν
Στην ορφανή αγκαλιά μου
Για ποια ζωή, με ποιο όνομα
Να σε μοιρολογήσω
Τον κόσμο δεν τον πρόλαβες
Του χάρου τάζω τάματα
Να σε γυρίσει πίσω
Χίλια φιλιά μαλάματα
Είχα να σε στολίσω
Μα μόνο αυτό μ' απόμεινε
Να σκύψω το κορμάκι σου
Να το νεκροφιλήσω