Video de: Mia Ti Mia Stigmi Prin Figo Lyrics Alloprosallos » Lyrics Fox.MusicaDe.Win

Alloprosallos - Mia Ti Mia Stigmi Prin Figo Lyrics

[Verse 1: Άυλος]
Είναι φορές που ό,τι κι αν πεις δεν έχει ουσία
Τυπικά το «Πώς περνάς;», «Καλά» κι εγώ ματώνω ακόμα
Πάρε σιωπή δώσ' μου χειμώνες, αγκαλιές
Στον λάκκο μου ρίξε λιγάκι ακόμα χώμα, σβήσαν χρόνια
Κι είναι ευτύχημα το πως ελπίζω ακόμα κι επιζώ
Θες να σου πω τι σκέφτομαι και τι ζητώ;
Κάθε ξημέρωμα κενά μπαλώνω ακόμα με αλκοόλ και με καπνό
Φέρνω τις μέρες, τις στιγμές, των αδερφών μου τον χαμό
Και δεν ξεχνώ, ίσως ακόμα καταστρέφομαι με σκέψεις κι εμμονές
Γαμώ χαμένες ώρες, μέρες, μόνος πάντα τριγυρνώ σε σκοτεινές γωνιές
Στις ίδιες γειτονιές, στην ίδια κόλαση, εκεί που οι στιγμές παίρνουν παράταση
Ματιές παγώνουν απ' του νου τη διάσπαση, με ξέρεις λίγο κι από την καλή
Μου 'πες να δώσεις λίγο χρώμα στη ζωή μου, μα μετάνιωσες πριν από τη στροφή, πάλι στη σιωπή
Πάλι στη απόγνωση μ' ένα γιατί
Μόνοι και μαζί, θα το δεις ότι το τέλος θα 'ναι λύτρωση, γιορτή
Είμαστε απλώς παράσιτα μες στη βοή
Κι ανώνυμα στο πλήθος σβήνουμε, τελείες μες στο άπειρο
Σαν κάτοικοι φιλόξενοι στης μοναξιάς τον οίκο, δεν ανήκω πουθενά
Κι έχω έναν κώδικα πιο πάνω απ' τα επίγεια δεσμά, 07
07

[Verse 2: Άψινθος]
Άραξε λίγο
Περπάτησε στον ίσκιο μου μιας και χαιρέτησες, ένα λεπτό έχω πριν να φύγω
Δεν ξέρω αν παίζει να με ξαναδείς, πολλά ρωτάς
Δεν έχεις χρόνο να μ' ακούσεις, τον δρόμο μου συνεχίζω
«Κάτι τρέχει», λένε, «με τον Μήτσο»
Μα δεν ξέρω ούτε κι εγώ από πού ν' αρχίσω
Ίσως να 'χω βαρεθεί αυτή την κατάσταση
Ρουτίνα να το παίζω λογικός σε μια αρρωστημένη παράσταση, υποκρίνεσαι
Στα μάτια δεν κοιτάς, συνοδοιπόρε, πόλη, αφήνεσαι
Θωρακισμένη σε κάθε μου λέξη αμύνεσαι, αντί να δίνεσαι
Σ' έχει καταπιεί συνήθεια ένα και τ' αυτό
Μ' αυτό που σιχάθηκες γίνεσαι, στη ζούγκλα
Της ωμότητας 010, αναζήτηση ταυτότητας στο φως μου
Φωνές πληθαίνουν στον εγκέφαλό μου
Κάθε γνώριμο πρόσωπο βλέπω εχθρό μου κι είναι
Σιωπές που πνίγουν στον εαυτό μου, παγωνιά και μ' αρρωσταίνουν, φίλε, πες μου
Κουράστηκα ν' αιμορραγώ στις αναμνήσεις του φυλακισμένου
Ελέγχοντας ανάσες, κινήσεις, προθέσεις να μην προδοθώ ποτέ μου
Στην απεγνωσμένη μου προσπάθεια να ζήσω για ν' αράξω κάθε ακμάδα μου
Πού να με καταλάβεις και να νιώθεις κάθε αράδα μου;
Σ' ένα μυαλό κελί περνάνε άσκοπα τα βράδια μου
Θέλεις να μάθεις τα καινούρια πλάνα μου;
Τι περιμένεις, εύκολες κουβέντες να σου πω να διασκεδάσεις την κατάντια μου; Δεν παίζει
Τι να μου κάνει ένα φιλί, μια εφήμερη σχέση; Καχύποπτος όσο δεν παίρνει θέση
Δεν έχω πια νέα, μοναχικός δεν ψάχνω για παρέα, τελευταία
Δεν είμαι καλά, σιωπηλός γυρίζω μόνος, μόνος στα κλεφτά
Στη γύρα, ραντεβού πίσω από τις εργατικές κι η ώρα πήγε εφτά, λίγα τα λεφτά
Κι η επιβίωση πουτάνα που δεν παίρνει ψιλά, μάνα
Μια βόλτα θα βγω για να τσεκάρω κάποια σκηνικά
Μην περιμένεις μαζί για να φάμε, θα γυρίσω αργά, σου λέω έχω στο κεφάλι μου πολλά
Βρόμικα χέρια και συνείδηση βαριά
Δεν έχω μέλλον στον δρόμο που μ' οδηγεί στο πουθενά
Φαινομενικά εντάξει, επιδερματικά, τα πράγματα κυλάνε υποτονικά
Τ' αδέρφια μου παιδιά μέσα στου κούκου τη φωλιά
Ξεσπάω βράδια πάνω από λευκά χαρτιά
Σ' ένα δωμάτιο που πνίγει την αγάπη μου ασφυκτικά
Ή σε μια κάμαρα
Φίλοι απ' τη γειτονιά γίνανε γράμματα χρυσά σε λευκά μάρμαρα
Εικόνες, δύο μέτρα από τη γη κι από κάτω τα τάρταρα
Με πιάνω να θυμάμαι φάσεις περπατώντας μόνος μες στην Αλεξάνδρας τα χαράματα
Πυκνή βροχή, τα μάτια ραγισμένο γυαλί, γάμα τα
Τσιγάρο για τις στάσεις, οικογένεια ξένη
Ο έρωτας φεύγει, πολλά τα λόγια, πολλές πράξεις
Είμαι ο ίδιος που δεν άλλαξε ποτέ και δε χρειάζομαι συστάσεις
[Verse 4: Αλλοπρόσαλος]
Τώρα τελευταία
Πιστεύω πως δε θέλεις πια να κάνουμε παρέα
Τώρα τελευταία
Μουδιάζω λες και δέρμα αλλάζω
Φτύνω, παριστάνοντας κάποιον παράνομο και περπατάω, πάω
Στο κέντρο σας που έχει γεμίσει με αφίσες, τα μυαλά σας απλωμένα σε κάθε κωλότοιχο που ακουμπάω
(...)

[Verse 4: ΔΠΘ]
Σε κάποια στάση με βρίσκει το μούχρωμα, μούσκεμα, κάπου στη μέση του πουθενά
Σβήνει ο προτζέκτορας, πέφτουν τα φώτα κι η αυλαία, έκλεισε το σινεμά, ένα-δύο
Κι ο δρόμος που χώρισε την πόλη στα δύο μοιάζει τώρα απέραντο τοπίο
Μη φοβάσαι, θα παγώσεις
Κι εσύ, ήδη τα δόντια μου πονάνε από το κρύο
«Ε, πού πας;» μη με ρωτάς, τελικώς, η ζωή είναι ένα μεγάλο αστείο
Μα δε βλέπω να γελάς, ένα αντίο
Προσωρινά από 'μάς ένα αντίο (προσωρινά από 'μάς ένα αντίο)

[Instrumental Outro]