Video de: Xustiza Pola Man Lyrics Poetarras » Lyrics Fox.MusicaDe.Win

Poetarras - Xustiza Pola Man Lyrics

Xustiza pola mán
Aqués que ten fama de honrados na vila
roubáronme tanta bracura que eu tiña,
botáronme estrume nas galas dun día,
arroupada decote puñeronma en tiras.
nin pedra deixaron, en donde eu vivía;
sen lar, sen abrigo morei nas curtiñas,
o raso cas lebres durmín nas campías;
meus fillos, meus anxos que eu tanto quería
morreron, morreron ca fame que tiñan.
Quedei deshonrada, mucháronme a vida,
fixéronme un leito de toxos e silvas
en tanto os raposos de sangre maldita
tranquilos nun leito de rosas durmían.
Quedei deshonrada, mucharonme a vida
fixéronme un leito de toxos e silvas
y en tanto raposos, durmían.
Salvádeme oh xueces, berrei tolería
de min se mofaron, vendeume a xusticia.
Bon Dios axudáime, berrei berrei inda
tan alto que estaba, bon Dios non me oíra.
Entonces cual loba doente ou ferida,
dun salto con rabia pillei a fouciña
rondei paseniño nen as herbas sentían
e a lúa escondíase y a fera dormía
cos seus compañeiros en cama mullida.
Mireinos con calma e as máns estendidas
dun golpe, dun soio deixeinos sen vida
e o lado contenta, sentéime das vitimas,
tranquila, esperando pola alba do día.
Entonces, entonces cumpriuse a xusticia
eu neles e as leises nas máns que os ferira.
Pola man, pola man, pola man...
a xusticia.
Pola man, pola man, pola man....
de Rosalía.