La historia de La De Roberto comienza en la vibrante ciudad de Guadalajara, México, en el año 2005. Este grupo fue el resultado de la unión de cuatro talentosos jóvenes con una pasión compartida por la música: Roberto Martínez (voz y guitarra), Lorena Sánchez (bajo), Javier Gómez (batería) y Adriana Pineda (teclados). Desde sus primeros encuentros en el garaje de Roberto, quedó claro que tenían un estilo único y una química excepcional.
Tras meses de ensayo y pequeños conciertos en bares y eventos locales, La De Roberto lanzó su primer álbum, titulado "Sueños Errantes", en 2007. El disco fue un éxito sorprendente, destacándose por su combinación de letras emotivas y sonidos innovadores. Canciones como "Camino Incierto" y "Luz de Medianoche" pronto se volvieron himnos entre los jóvenes, y el álbum les garantizó una creciente base de seguidores.
A lo largo de los años, La De Roberto mostró una asombrosa capacidad para reinventarse. Su segundo álbum, "Ecos del Pasado" (2010), introdujo elementos de música electrónica, mientras que su tercer trabajo, "Horizontes" (2013), exploró sonidos más acústicos y orgánicos. Esta versatilidad les permitió mantenerse frescos y relevantes en la escena musical, ganándose elogios tanto de críticos como de fanáticos.
El talento de La De Roberto no pasó desapercibido en la industria. En 2015, fueron galardonados con el Latin Grammy al Mejor Álbum de Música Alternativa por "Horizontes", un hito que consolidó su reputación internacional. Además, participaron en festivales
Ver BiograFia Completa
Onder de groene hemel in de blauwe zon
speelt het blikken harmonie orkest in een grote regenton.
Daar trekt over de heuvels en door het grote bos
de lange stoet de bergen in van het circus Jeroen Bosch.
En we praten en we zingen en we lachen allemaal,
want daar achter de hoge bergen
ligt het Land van Maas en Waal
Ik loop gearmd met een kater voorop.
Daarachter twee konijnen met een trechter op hun kop.
En dan de grote snoeshaan, die legt een glazen ei.
Wanneer je het schudt dan sneeuwt het op de Egmondse Abdij.
Ik reik een meisje mijn koperen hand,
dan komen er twee Moren met hun slepen in de hand.
Dan blaast er de fanfare ter ere van de schaar,
die trouwt met de vingerhoed, ze houden van elkaar.
En onder de purperen hemel in de bruine zon
speelt nog steeds het harmonie orkest in een grote regenton.
Daar trekt over de heuvels en door het grote bos
de lange stoet de bergen in van het circus Jeroen Bosch
En we praten en we zingen en we lachen allemaal,
want daar achter de hoge bergen ligt het Land van Maas en Waal.
We zijn aan de koning van Spanje ontsnapt,
die had ons in zijn bed en de provisiekast betrapt.
We staken alle kerken met brandewijn in brand,
't is koudvuur, dus het geeft niet en het komt niet in de krant.
Het leed is geleden, de horizon schijnt
wanneer de doden dronken zijn en Pierlala verdwijnt.
Dan steken we de loftrompet en ook de dikke draak
en eten 's avonds zandgebak op het feestje bij Klaas Vaak.
En onder de gouden hemel in de zilveren zon
speelt altijd het harmonie orkest in een grote regenton.
Daar trekt over de heuvels en door het grote bos
de stoet voorgoed de bergen in van het circus Jeroen Bosch.
En we praten en we zingen en we lach-ahahahaa,
het Land van Maas en Waal,
van Maas en Waal, van Maas en Waal,
van Maas en Waal, van Maas en Waal.