El grupo Cantigas Populares Galegas surge a principios del siglo XX en Galicia, una región rica en tradiciones y cultura. La agrupación nació con el firme propósito de revivir y preservar las melodías ancestrales de la tierra gallega. Durante sus primeros años, sus miembros se dedicaron a explorar aldeas y pueblos remotos, recopilando canciones y leyendas transmitidas oralmente de generación en generación.
A lo largo del tiempo, Cantigas Populares Galegas no solo logró mantener viva esta herencia cultural, sino que también la adaptó para atraer a públicos más amplios. La década de 1940 fue crucial, ya que coincidió con el renacimiento de la cultura gallega postguerra. Durante estos años, el grupo consolidó su lugar en el panorama musical gallego y español, participando en festivales y eventos culturales por toda la región.
El repertorio del grupo abarca una amplia gama de estilos, desde alalás solemnes hasta alegres muiñeiras. Algunas de sus canciones más conocidas, que se han convertido en verdaderos himnos populares, incluyen Miudiño, A Rianxeira y Apaga o Candil. Estas piezas no solo evocan la naturaleza y la vida cotidiana de Galicia, sino que también exponen la rica diversidad de sus manifestaciones artísticas.
Gracias a sus interpretaciones auténticas y emotivas, Cantigas Populares Galegas ha desempeñado un papel crucial en la revalorización de la música tradicional gallega. Con cada actuación, el grupo no solo entretiene, sino que también educa a su audiencia sobre la importancia de preservar el patrimonio
Ver BiograFia Completa
Cantigas De Pontevedra
Pontevedra de corales,
Lugo da coor do aceiro,
Pontevedra de corales,
Ourense de limoeiros,
A Coruña de cristales, BIS
Ai lalelo, ai lalalo.
Polo mar abaixo vai unha sartén,
vai fritindo peixes, han de saber ben.
Han de saber ben, han de saber ben,
polo mar abaixo vai unha sartén.
Dá de beber a quen pasa,
Pontevedra é boa vila,
dá de beber a quen pasa,
a fonte na Ferrería
San Bartolomeu na Praza,
San Bartolomeu na Praza,
Ai lalelo, ai lalalo.
Polo mar abaixo vai unha sartén,
vai fritindo peixes, han de saber ben.
Han de saber ben, han de saber ben,
polo mar abaixo vai unha sartén.
Ten unha pipa no monte
San Antonio da Caeira,
ten unha pipa no monte.
As mulleres beben viño,
os homes auga da fonte, BIS
Ai lalelo, ai lalalo.
Polo mar abaixo vai unha sartén,
vai fritindo peixes, han de saber ben.
Han de saber ben, han de saber ben,
polo mar abaixo vai unha sartén.
E mulleres con mulleres,
ó bailar homes con homes
e mulleres con mulleres
é como a gaita sen foles
e o tambor sen cordeles.
Ai lalelo, ai lalalo.
Polo mar abaixo vai unha sartén,
vai fritindo peixes, han de saber ben.
Han de saber ben, han de saber ben,
polo mar abaixo vai unha sartén.
Pontevedra é boa vila dá de beber a quen pasa;
a fonte na Ferrería, San Bartolomeu na praza.
Pontevedra É boa vila, vila de moitas señoras
e a Virxe da Peregrina é a mellor entre elas todas.
Vivan os canteiros madre, vivan os de Pontevedra
que fixeron vi-la auga de Vigo pra Redondela.