El grupo Cantigas Populares Galegas surge a principios del siglo XX en Galicia, una región rica en tradiciones y cultura. La agrupación nació con el firme propósito de revivir y preservar las melodías ancestrales de la tierra gallega. Durante sus primeros años, sus miembros se dedicaron a explorar aldeas y pueblos remotos, recopilando canciones y leyendas transmitidas oralmente de generación en generación.
A lo largo del tiempo, Cantigas Populares Galegas no solo logró mantener viva esta herencia cultural, sino que también la adaptó para atraer a públicos más amplios. La década de 1940 fue crucial, ya que coincidió con el renacimiento de la cultura gallega postguerra. Durante estos años, el grupo consolidó su lugar en el panorama musical gallego y español, participando en festivales y eventos culturales por toda la región.
El repertorio del grupo abarca una amplia gama de estilos, desde alalás solemnes hasta alegres muiñeiras. Algunas de sus canciones más conocidas, que se han convertido en verdaderos himnos populares, incluyen Miudiño, A Rianxeira y Apaga o Candil. Estas piezas no solo evocan la naturaleza y la vida cotidiana de Galicia, sino que también exponen la rica diversidad de sus manifestaciones artísticas.
Gracias a sus interpretaciones auténticas y emotivas, Cantigas Populares Galegas ha desempeñado un papel crucial en la revalorización de la música tradicional gallega. Con cada actuación, el grupo no solo entretiene, sino que también educa a su audiencia sobre la importancia de preservar el patrimonio
Ver BiograFia Completa
Foliada De Olás
Dáme o que che pido nena
que non che pido diñeiro,
dáme a túa ovella negra
pra xuntare ó meu carneiro BIS
Ailelelo...
E ti telo, telo, non o queres dar,
e despois de vella podelo salgar,
podelo salgar, podelo salgar,
e ti telo, telo, non o queres dar,
ailelelo...
Fuxe de aí sapoconcho, ai la la,
mañá teño que cocer, trailalala,
se non teño varredoiro, ai la la,
contigo hei de varrer, trailalala.
E chíscao por diante e chíscao por tras
e tócalle as cunchas churrascarraschás,
churrascarraschás, churrascarraschás,
e chíscao por diante e chíscao por tras.
Dáme o que che pido nena,
dámo que non é pecado,
unha muxica de lume
pra prender o meu cigarro,
pra prender o meu cigarro,
ailalelo ailalala.
E ti telo, telo, non o queres dar,
e despois de vella podelo salgar,
podelo salgar, podelo salgar,
e ti telo, telo, non o queres dar,
ailelelo...
Pensas por seres herdeiro, ai la lá,
que te hei traguer pola man, trailalalá,
moitas sedas ten o porco, ai la lá,
e non sae de marrán, trailalalá.
E chíscao por diante e chíscao por tras
e tócalle as cunchas churrascarraschás,
churrascarraschás, churrascarraschás,
e chíscao por diante e chíscao por tras.
Por esta carballeiriña
moito me gusta cantar,
anque non téña-la gracia
ela hache resoar,
ela hache resoar-e,
ailalelo ailalala.
Ei veñen, ei veñen, ei veñen, ei van
sardiñas fresquiñas de pola mañá,
de pola mañá, de pola mañá,
ei veñen, ei veñen, ei veñen, ei van.