El grupo Cantigas Populares Galegas surge a principios del siglo XX en Galicia, una región rica en tradiciones y cultura. La agrupación nació con el firme propósito de revivir y preservar las melodías ancestrales de la tierra gallega. Durante sus primeros años, sus miembros se dedicaron a explorar aldeas y pueblos remotos, recopilando canciones y leyendas transmitidas oralmente de generación en generación.
A lo largo del tiempo, Cantigas Populares Galegas no solo logró mantener viva esta herencia cultural, sino que también la adaptó para atraer a públicos más amplios. La década de 1940 fue crucial, ya que coincidió con el renacimiento de la cultura gallega postguerra. Durante estos años, el grupo consolidó su lugar en el panorama musical gallego y español, participando en festivales y eventos culturales por toda la región.
El repertorio del grupo abarca una amplia gama de estilos, desde alalás solemnes hasta alegres muiñeiras. Algunas de sus canciones más conocidas, que se han convertido en verdaderos himnos populares, incluyen Miudiño, A Rianxeira y Apaga o Candil. Estas piezas no solo evocan la naturaleza y la vida cotidiana de Galicia, sino que también exponen la rica diversidad de sus manifestaciones artísticas.
Gracias a sus interpretaciones auténticas y emotivas, Cantigas Populares Galegas ha desempeñado un papel crucial en la revalorización de la música tradicional gallega. Con cada actuación, el grupo no solo entretiene, sino que también educa a su audiencia sobre la importancia de preservar el patrimonio
Ver BiograFia Completa
Miña Nai, Miña Naiciña
Miña nai, miña naiciña, (2 veces)
como a miña non hai ningunha,
que me quentou a cariña (2 veces)
co calorciño da súa.
Tamén eu choro, tamén eu choro
cando non me alumean, meu ben,
eses teus ollos.
Tamén eu choro, tamén eu choro,
cando non me alumean meu ben,
eses teus ollos.
Miña nai como é tan pobre
cando non ten que me dar
éncheme a cara de bicos
e despois rompe a chorar.
Tamén eu choro, tamén eu choro
cando non me alumean, meu ben,
eses teus ollos.
Tamén eu choro, tamén eu choro,
cando non me alumean meu ben,
eses teus ollos.
Miña nai, miña naiciña,
miña nai do corazón,
moitas nais hai polo mundo,
pero coma a miña non.
Tamén eu choro, tamén eu choro
cando non me alumean, meu ben,
eses teus ollos.
Tamén eu choro, tamén eu choro,
cando non me alumean meu ben,
eses teus ollos.